In een knettergouden werveling waar ik in gedachten Rond en rond dat ene punt lijk te cirkelen Dat wat op het puntje van mijn tong ligt Maar niet wil zeggen wat het is Gekleurd door mensen, wensen, ideeën Hoe toevallig een ontmoeting kan zijn Ik lach om een grap die ik had willen maken Ik dans op een lied dat toch niet werd gedraaid Hoe ik leef, nooit vergeet Hoe de wind langs mijn haren streek En ik eindelijk vrij was Ik rust in gedachten, ik wacht ik wacht af En bedacht dat ik nergens aan dacht Hoe ik mijn droom in mijn dromen Zomaar liet varen en lachend wakker werd Als ik de woorden maar vind Telkens uit mijn hoofd kan stappen. ‘s Morgens met een fris gezicht mezelf aankijk Zonder iets te zijn, er iets van te maken Want alles is zoals het is Hoe ik leef, nooit vergeet Hoe de wind langs mijn haren streek En ik eindelijk vrij was Hoe ik leef, nooit vergeet Hoe de wind langs mijn haren streek En iedereen overal waar ook ter wereld vrij was Er niet langer een ik en jij was, Omdat alles verbonden was Ik was jou Jij was mij En hoe wij…