Gunung Ciremai Gunung Ciremai nu luhur menjulang, Di leuweung héjo nu endah nyawang. Hawa sejuk nyelekit kana jiwa, Pusaka alam nu teu aya dua. Ciremai, gunung kahayang, Di luhur anjeun, asih karasa terang. Gunung Ciremai, lambang karuhun, Sajati kaéndahan, di bumi Sunda. Di Kuningan asri lembur parahyangan, Matahari ngora ngawarnaan beurang. Gunung pangluhurna, caina bening, Ngalangkungan wates ngahirupkeun éling. (Chorus) Ciremai, gunung kahayang, Di luhur anjeun, asih karasa terang. Gunung Ciremai, lambang karuhun, Sajati kaéndahan, di bumi Sunda. Angin ngahiliwir ngusap haté, Di puncakna, dunya siga nyarékan bébas. Kuring nyawér cinta pikeun alam, Ciremai, anjeun berharga salawasna. Gunung Ciremai, lambang karuhun, Di Kuningan, kaéndahan nu teu aya tungtung. Gunung Ciremai, di hati urang, Lestarikeun alam, pikeun kahirupan panjang.