Çıkar yol yok, bu sokaklar hep aynı

Karanlık çökmüş üstüme, gözler kaygılı

Ne umut kaldı ne ışık ufukta

Kendimi arıyorum bu gri bulutta

Gece geçiyo, içimden bir şey kalmıyo

Bıraktığım her iz, yavaş yavaş siliniyo

Kaldırım taşlarında geçmişin izleri var

Her bir çatlakta başka bir hikaye yaşıyo

Kapşon başımda, kimse görmesin yüzümü

Anlatamam kimseye, çektiğim bu hüznü

Bir köşe başında durmuş gibi öylece

Hayallerim eriyor, zamanın içinde

Çıkar yol yok, bu sokaklar hep aynı

Karanlık çökmüş üstüme, gözler kaygılı

Ne umut kaldı ne ışık ufukta

Kendimi arıyorum bu gri bulutta

Bir zamanlar düşlerim vardı, hepsi benden kaçtı

Gözyaşları kurudu, kalbim alıştı

Duvardaki yazılar bile silinmiş zamanla

Bir tek yalnızlık kaldı, sessiz bir armağanla

Her şey geçici derler, ama hiç bitmiyo

Her sokak başka bir yüz, hepsi kayboluyo

Saatler dönüyo, hep aynı noktadayız

Belki de aradığımız şey, bizden ayrı

Çıkar yol yok, bu sokaklar hep aynı

Karanlık çökmüş üstüme, gözler kaygılı

Ne umut kaldı ne ışık ufukta

Kendimi arıyorum bu gri bulutta

Belki bir gün çıkarız bu döngüden

Kendi yolumuzu buluruz bu çözümsüzlükten

Ama o güne kadar, sadece bir gölgeyiz

Şehirde kaybolmuş bir sessiz öyküyüz.