Siliwangi nu gagah, raja ti Pajajaran,

Ngurus lemah cai, ngaraksa kaamanan,

Dirina dihormat ku kawula jeung kawanian,

Di sanubari urang, ngahiji dina kasatiaan.

Siliwangi nu wijaksana, nu teu gampang nyerah,

Papayungan rakyatna dina mangsa sedih jeung bungah,

Ngadeg satia, jadi pameuntasan rahmah,

Ngantunkeun ngaran mulya, teu sirna ku waktu lemah.

Ti gunung nepi ka sagara, sora manehna ngagema,

Siliwangi mawa carita, narik hate nu tema,

Ngancik di sanubari, jadi lambang sakti jeung suci,

Ngadeudeul ka Pajajaran, salawasna ngahiji.

Siliwangi nu gagah, raja ti Pajajaran,

Ngurus lemah cai, ngaraksa kaamanan,

Dirina dihormat ku kawula jeung kawanian,

Di sanubari urang, ngahiji dina kasatiaan.

Siliwangi nu wijaksana, nu teu gampang nyerah,

Papayungan rakyatna dina mangsa sedih jeung bungah,

Ngadeg satia, jadi pameuntasan rahmah,

Ngantunkeun ngaran mulya, teu sirna ku waktu lemah.

Ti gunung nepi ka sagara, sora manehna ngagema,

Siliwangi mawa carita, narik hate nu tema,

Ngancik di sanubari, jadi lambang sakti jeung suci,

Ngadeudeul ka Pajajaran, salawasna ngahiji.